รีวิว แล้วมันจะผ่านไป ไม่ต่างอะไรจากฤดูกาล
.
.
โดยรวมแล้วเป็นหนังสือเล่มเล็กทีอ่านไม่ง่าย เพราะเป็นหนังสือกึ่งบทกวี จากนักเขียนกวีเอกชาวเกาหลี ปาร์กจุน
.
วิธีการอ่านหนังสือเล่มบางเล่มนี้คือ ต้องอ่านช้าๆ ค่อยๆดื่มด่ำกับบทกวีไปเรื่อยๆ เพราะความหมายแต่ละคำ แต่ละย่อหน้าอาจซ่อนความหมายที่ลึกซึ้งเกินกว่าแรกเห็น
.
เนื้อหาผสมทั้งส่วนที่เป็นบทกวี นิ่มๆ สั้นๆ และส่วนที่เป็นบันทึกส่วนตัวของผู้เขียน ที่อาจมีข้อคิดแฝงอยู่
.
ยอมรับว่าถ้าไม่ใช่แนวนักอ่านที่ชอบดื่มด่ำกับการอ่านบทกวีและการตีความ ก็อาจจะไม่ค่อยเก็ทไอเดียของเล่มนี้เท่าไหร่
.
ตัวแอดมินเองก็เสพพวกหนังสือพัฒนาตัวเอง ที่เน้นhowto เป็นข้อๆมานาน การแกะความหมายโดยนัยของบทกวีและบันทึกส่วนตัวของเล่มนี้ก็ไม่ใช่รื่องง่ายนัก
.
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หนังสือ แล้วมันจะผ่านไป ไม่ต่างอะไรจากฤดูกาล ทำงานกับตัวแอดมินคงเป็นความรู้สึกปลอบประโลมใจที่บอกกับตัวเองว่า สิ่งต่างๆที่ผ่านมาก็ไม่ต่างอะไรจากฤดูกาล ไม่ว่าจะเรื่องดีเรื่องร้าย สุดท้ายมันก็จะผ่านพ้นไป
.
แม้เนื้อหาส่วนใหญ่จะวนๆอยู่ที่เรื่องความสัมพันธ์ แต่หลายๆส่วนก็เอาไปประยุกต์กับชีวิตส่วนอื่นได้เหมือนกันครับ
.
อ่านสบายๆ บางอันเลี่ยนมากก็ข้ามๆไปครับ ใครหยิบข้อคิดตรงจากส่วนไหนออกมาแชร์ได้ก็มาแชร์กันได้ครับ
.
10 เรื่องจรรโลงใจของแอดมินเอง ที่เลือกมาจากหนังสือนะครับ
.
1) เราจะเกลียดตัวเองที่สุดก็ตอนที่เราทำร้ายจิตใจอีกฝ่าย แต่เราอาจจะชอบตัวเองมากสุดก็ตอนที่เราให้อภัยตัวเองจากเรื่องดังกล่าวได้
.
2) เมื่อเราแก่ตัวขึ้น แม้ชีวิตยังคงไม่ปล่อยเรา และบีบคั้นเราต่อไป แต่ตัวเราเองที่บีบคั้นหรือเร่งเร้าตัวเองน้อยลง นี่คือสิ่งที่เราโชคดี
.
3) กาครุ่นคิดถึงพื้นที่และเวลาที่ไกลตัวออกไปอาจทำให้รู้สึกอึดอัด แต่ในขณะเดียวกัน มันอาจทำให้เรารู้สึกสงบ เหมือนการนอนอยู่กลางทุ่งหญ้าสีเขียวอันกว้างใหญ่ก็เป็นได้
.
4) บางทีสิ่งที่เราคิดถึงที่สุดอาจไม่ใช่คนที่เคยรัก แต่เป็นตัวตนของเก่าก่อนของเราที่ได้ทุ่มรักให้คนนั้นสุดหัวใจ
.
5) บางครั้งเราติดอยู่ในจินตนาการเรื่องคนอื่นที่เราไม่รู้จนเหนื่อยล้า แต่พอได้รู้เข้าความเหนื่อยล้านั้นก็จางหายไป
.
6) จะการเมืองหรือสังคม โครงสร้างที่ยึดอำนาจไว้โดยคนคนเดียว ก็คงจะสร้างปัญหาด้วยกันทั้งนั้น ความรักก็เช่นกัน
.
7) เราควรปล่อยให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องเล็ก และเรื่องใหญ่เป็นเรื่องใหญ่ต่อไป เพราะทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่ของแต่ละคนอาจไม่เหมือนกัน
.
8) ยาร้ายคือยาแรงไม่ใช่แค่การเล่นสำนวน แต่สิ่งที่เข้าสู่ร่างกายเราย่อมเป็นไปได้ทั้งคุณและโทษ ไม่ต่างจากผู้คนกับความสัมพันธ์มากมายที่แทรกซึมเข้าสู่หัวใจเรา
.
9) การมาเที่ยวที่เดิมคือความรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจรูปแบบหนึ่ง ซึ่งเกิดจากการปฏิเสธความคิดตอนมาเที่ยวครั้งแรกว่าอาจเป็นครั้งสุดท้าย เพราะตอนได้มาเป็นครั้งที่ 2 ก็ไม่เสียดายแล้ว และเราอาจเปลี่ยนคำว่า ‘เดินทาง’ เป็น ‘พบพาน’ และ ‘มีรัก’ ไว้ในที่แห่งนั้นได้อีกด้วย
.
10) การดิ้นรนให้พ้นจากความยากจนนั้น อาจทำให้ชีวิตเราแปลกพิกลยิ่งกว่าการอยู่จนๆได้เสมอ
.
.
........................................................................
ผู้เขียน: ปาร์กจุน
ผู้แปล: ตรองสิริ ทองคำใส
สำนักพิมพ์: Springbooks
จำนวนหน้า: 134 หน้า
เดือนปีที่พิมพ์: มิถุนายน 2564
........................................................................
.
สั่งซื้อหนังสือได้ที่:
.
.
Comments